نگرش مذهبی و سلامت معنوی در سالمندان بستری شده در بیمارستان های شهرکرد

زمینه و هدف: انسان موجودی چند بعدی است که بعد معنوی در مرکز این ابعاد قرار داشته و در کسب سلامتی تأثیر بسزایی دارد. بخش مهمی از مراقبت های پرستاری خانواده – محور کمک به افراد جهت دستیابی به حد مطلوب تندرستی بوده و از طرفی در دوران سالمندی نگرش مذهبی و سلامت معنوی از جنبه های مهم زندگی می باشد. لذا این مطالعه با هدف تعیین نگرش مذهبی و سلامت معنوی در سالمندان بستری شده در بیمارستان های شهر کرد انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود که در سال 1392 در بیمارستان های شهرکرد انجام گرفت. 308 نفر از سالمندان بستری در یکی از بخش های داخلی و جراحی، از طریق نمونه گیری تصادفی وارد مطالعه شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، دو پرسشنامه نگرش مذهبی خدایاری فرد و سلامت معنوی swbs بود. پس از جمع آوری داده ها، از روش های آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، واریانس، انحراف معیار) و تحلیلی (تی مستقل و آزمون هم بستگی پیرسون) و نرم افزار آماری spss برای تجزیه تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که 8/68 درصد نمونه ها دارای نگرش مذهبی زیاد با میانگین 14/30±68/140 بوده اند. سلامت معنوی در 3/51 درصد از نمونه ها پایین توصیف شده بود و میانگین نمره به دست آمده 61/16±18/86 بود. با این وجود، آزمون پیرسون نشان داد که ارتباط مثبت معنی داری بین نگرش مذهبی و سلامت معنوی وجود دارد (83/0 r= و 05/0p=). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که نگرش مذهبی و سلامت معنوی با هم ارتباط دارند و با توجه به این که یکی از ابعاد سلامتی از دیدگاه سازمانی جهانی بهداشت سلامت معنوی است، می توان با افزایش نگرش مذهبی در افراد، سلامت کلی آن ها را ارتقا داد.